Dalından kopan bir yaprak gibiyim adeta
Ardında pişmanlık bırakan her fırtınada
Bir o tarafa savruluyorum bir bu tarafa.
Toprağa göz yaşı bırakan her yağmurda
Uykusuz bir gece daha
Ve ben yine dalıp dalıp gidiyorum uzaklara
Her defasında farklı bir zamana farklı bir mekana...
Önce,bir türlü doyamadığım çocukluğumda buluyorum kendimi
At binip kılıç kuşanırlarmış zamanında
Ölüme meydan okurlarmış cenk meydanında
Sevenleri kalırmış arkalarında bir dünya
Birde bir dünyaya sığmayan koskoca bir sevda.
Yaşamak zor gelir insana bazen
Zehir zemberek geçen yıllarını düşünürsün
Dayanamaz bir off çekersin duvarları inleten.
Sonra derin bir nefes alırsın sigarandan
Gecenin karanlığına birde sessizliğin eklenince
Kalan son umutlara sığınırsın gizlice.
Bir tanem seni çok özlüyorum.
Sensiz geçen hergün,ömrümden seneler alıp götürüyor.
Biliyorum birdaha dönmiyeceksin,birdaha seni seviyorum demiyeceksin,
Senin tuttuğun gibi kimse ellerimi tutamıyacak,senin baktığın gibi kimse gözlerime bakamıyacak.
Hani gözlerin gözlerime deyince kopan fırtınalar vardıya,
Kaç gecedir uykuya hasret bu gözler anne,
Önümde hain bir pusu,arkamda uçsuz bucaksız bir karanlık.
Doğrultmuşum namlumu haine,namerde.
Bekliyorum anne,elim tetikte!
Tutamıyorum kendimi,yüreğim kanıyor anne!
Şimdi yıldızlar kadar uzaksın bana
Uzanıp gökyüzüne tutmaya çalışırken seni.
Şimdi gözyaşım kadar yakınsın bana
Her damlasında ararken seni.
Şimdi kurduğum hayaller kadar gerçeksin bana
Düşlerimde ararken seni.
Bir İstanbul yokuşunun yorgunluğu var üzerimde
Bitip tükenmişliğin korkusu var gözlerimde
Severken seni öyle delicesine
Çekip gitmişliğin darbesi var yüreğimde.
Odamda hüzünlü şarkıların verdiği sessizlik
Bir gün gelirde hatıralarla yaşamayı öğrenirsen eğer
beni hatırla
Biraz tatlı biraz acı hatıralardır onlar
Canlanıverir birden gözünde herşey bir güler bir
ağlarsın
Sonra kaybolup giderler,onlarla beraber senden de
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!