Ermiş Şiiri - Halil Kıvrık

yokluğunda;
elim hamur yoğrulmaz teknesinde
karnım açık tahammülsüzlüğünde
çöker kan şerbeti çeker gider kamere.

Ya bana ben olduğumu verin
yada geri alın.
dili olsa da konuşsa cemaller
adını koyamadığım sükut.
Yüz sürülmemiş düşler faili sessiz.
oysa ki ben -O çalmıştık olimpostan ateşi
Aslını sorarsan kerem eylerim.

yeri yurdu varmıdır göçebelerin-bilinir.
konaklanmadan zehir zakkum
açlığında çatlatacak akıtacak
gerisin geri.
Hal mi bırakacak
halden anlamayana
haramdan arınsa bile helale ermiyen er/miş