İçimde faili meçhul bir cinayet,
parçalamış bir ceset,
sepete konulmuş bir bebek
ve yarıda kalmış umutlar,
yan yana tabutlar,
çırılçıplak vücutlar var.
Canın cehenneme Aşk,
sen de dünya gibi,
kocaman bir palavrasın.
Ne varlığın belli ne yokluğun.
Ne ölüsün ne diri.
Tövbe ettim aşka sevdaya,
İçimde canı yarı çıkmış bir ölüm,
kursağımda bin bir heves kalır şimdi.
Kanar durur kesik parmaklarım,
Sıkıp kırdığım kadehler,
Girdiğim her sokakta sen,
koca şehir gibisin,
Ruhum seline teslim,
asi nehir gibisin,
İçimde kordan alev,
hardan demir gibisin,
Yangın çıkmış sığınağa dönüştüm,
Çığlık çığlığa insanlar,
Yanan yanana,
Vakitsiz bir izdiham çıkmış içimde,
Allah inandırsın,
Ölen ölene....
Kaldıkça kendimle baş başa
ve tuttukça ellerimi sımsıkı,
Derin bir nefes gibi yalnızlık,
usulca içime aktı.
Düşündüm.
Bana hayatın canlı canlı ölmek olduğunu öğrettiler.
Bu yüzden, hayallerime silah sıktım,
Bu yüzden, düşlerimi tavana astım,
Bu yüzden, pişmanlığımı üç kuruşa sattım.
Şimdi, kır kalemi cehennem meleğim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!