İsmine şahit olmuş evvelden bu satırlar.
Kapalı gözlerinin ardında, anlamlandırmak seni...
Bir gece yarısı duvarlarda anmak seni.
Kimliğini kaybetmiş apartman ışıklarında düşünmek seni.
"Belki bir yıldız görmek kadar zor İstanbul'da.
Sen, benim ettiğim duaların kabulü;
Kaybettiğim ruhumun yarısısındır belki de…
Kimliği belirsiz bir gece yarısı,
İsmini fısıldamak yıldızlara...
Sigara dumanlarımın arasındaki o düşünce bulutusun.
Dumanların arasında, her şeyimi kaybetmiş bir şekilde usulca oturuyorum.
Tıpkı oyuncağını kaybetmiş bir çocuk gibi...
Hayal kırıklıkları boğuyor beni.
Mutluluk, asla kazanamayacağım bir savaş.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!