Erman Akçay Şiirleri - Şair Erman Akçay

Sen şarkı söyle çocuk,
Biz;
Yalandan gülelim.
Kumu petrol dolu bir sahil bulalım.
Atlayalım,
Rengini kaybetmeye yakın denize.

benim gökkuşağımsın sen

hep renklerim eksik kalmıştı
siyah beyaz televizyonlarda

tattığım tatlar sürekli acı

Söylemene gerek yok
gözlerinde gördüm zaten az sonra söyleyeceğin her şeyi
yo!
kırgın değilim,
alınmış falan da değilim
üzülmüyorum da...

ölmek istiyorum
hemen şimdi
bir uçurum kenarında ve yalnız
mümkünse deniz olsun altımda
kucaklasın, içine alsın beni
.....

İçimden bir çocuk çıkıyor bazen,
Heyecanla uçurtulan uçurtmanın kuyruğuna takılıyor gözlerim
Çocuk kadar mutlu
Çocuk kadar tutkulu ruhum
Çocuğa taktik verip
Sonra içime dönüyor yarım kalmış yanım

Zaman istasyonunda bekliyoruz.
Bir adam ve bir kadın var yanımda...

Adamda kirlimi kirli bir ceket,
Leş gibi bir koku
Ve biraz da üzüntü var.

Zamanla burun burunayız.
Kaçıyoruz...
Yakalanıyoruz.

Azılı düşmanımız kovalıyor,
Uykuya saklanıyoruz.

Şiire ellerim batıyor.
Anlam veremediğim noktalar
Algılayamadığım notalar var.
Çözebilmek için kendimi
Yarını bekliyorum,
Bu günü yaşıyorum...

bu bizi taşımayacak üzgünüm
eriyip söneceğiz yavaş yavaş...

kar yağarsa kurtuluruz belki
ya da buz tutarsa deniz...

çocuktuk, istediğimiz renkler eksikti dünyada
büyüyüp, boyayacaktık dünyayı
eksik kırmızıları dolduracaktık,
sarıları, yeşilleri...
çocuktuk işte bilmiyorduk
yaşamak için gerekli kavgaları,