Eriyip Gider Şiiri - Özgür Akbaba

Gözlerim yoluna bakıp dururken
O yâr başkasını arayıp gider
Benim şu saçıma aklar düşerken
O siyah zülfünü tarayıp gider

Araya hasretlik ekeyim derim
Gurbette boynumu bükeyim derim
Aklımı o yardan çekeyim derim
Gönül ayakları sürüyüp gider

Gurbetten o yâre bir selam etsem
Gezdiği yollara toz olup yetsem
Varıp yücesini aşmaya gitsem
Dağları boz duman bürüyüp gider

O yâr ki gülleri derdiğim güzel
Ömrümü koparıp verdiğim güzel
Gönlümü yoluna serdiğim güzel
Sevdamı kar gibi küreyip gider

Bir kere yanına yanaşamadan
Saz ile söz ile konuşamadan
Şu ömrüm yaz ile tanışamadan
Usulca dalında çürüyüp gider

Bir kere gururun bendini yıkmaz
Ben ona çağlarım, o bana akmaz
Kurusa gözlerim dönüp de bakmaz
Çevirir yüzünü, yürüyüp gider

TürküYürekli'yim sevdaya küstüm
Gayrı nazlı yardan umudum kestim
Düşünüp yandıkça canadır kastım
Ruhum bedenimde eriyip gider