Erikler Oldu Şiiri - Muhittin Alaca

Kırıkhan’dan gittin, çok değişti köy,
Hollanda cinsinden, inekler geldi.
Ekin ekmek, biçmek, artık kolay şey,
Biçerdöver çıktı, oraklar öldü.

Anam ısrar etti, ben hep yok dedim,
İşveyle, nazlara, karnım tok dedim,
Uğraşman haybeye, yârim tek dedim;
O fettanlar nice, yürekler çeldi.

Döne kız kırğında, kocaya kaçtı,
Hatçe züğürt, Fadik, zengini seçti,
Aşe nişanlandı, sevinçten uçtu;
Evlenmeyen bes ben, ferikler kaldı.

Biberli ekmeği, çok seviyordun,
Dövmeyi çomçayla, ne dövüyordun,
Kısırı, oruğu, hep övüyordun;
Açtığın, börekler, çörekler boldu.

Amanos’da buzlar, karlar eridi,
Amik Ovası’na, sular yürüdü,
Alan Yaylası’nı, otlar bürüdü;
Rahmet yağdı, dere, arıklar doldu.

Bardak cıncık, çaylar, gör sallamalı,
Acer çıkmış teller, sür ellemeli,
Selfi çekip sana, bir yollamalı;
Bıldır uydu yoktu, direkler teldi.

Istıfıl ol, zumzuk yedim gurbetten,
Ben de bir insanım, kemikten, etten,
Betim-benzim soldu, çöktüm hasretten;
En güzel çağımı, firaklar çaldı.

Motora kaptırdı, tahtını kanom,
Ciğer kebap oldu, yanor be canım,
Sensiz noksan sanki, kanor bir yanım;
Berk aşklar yerini, çürükler aldı.

Baharda gelicim, hep diyordun ya,
Çirişler, zahterler, toplandı dün ya,
Çağlalar, çilekler, bol yeni dünya;
Icık tez gel Gülom, erikler oldu.

29.04.2020
Muhittin Alaca

Haybeye: Boş yere
Bes: Sadece
Ferik: Piliç, taze, genç.
Çomça: Tahta kepçe
Oruk: Hatay’a özgü içli köfte
Cıncık: Cam eşya, cam kırıkları
Acer: Yeni
Bıldır: Geçen sene
Istıfıl ol: Bildiğin gibi yap, ne hâlin varsa gör.
Zumzuk: Yumruk
Berk: Kavi, sağlam.
Zahter: Kekik
Çiriş: Dağ pırasası, güllük gibi adları olan şifalı bitki.
Icık: Azıcık