Yorulmuşluğunu okuyorum kurumuş dallarında,
Devrini tamamladığını anlamış, dallarına konmuyor kargalar da,
Çocuklar oynuyordu dibinde hatırlıyor musun geçen haziranda,
Üzülme! Seni her zaman seveceğim erik ağacım.
Altı yaşımda seninle arkadaş olmuş, gölgenle konuşmuştum,
Unutmadım! Bostanımıza zarara veren alamergeyi de dallarından kovmuştum.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta