Erhan Tığlı Şiirleri - Şair Erhan Tığlı

Beni esrik görüp de
sanmayın ki
gece gündüz içiyorum
gökyüzünün mavisiyle
yeryüzünün yeşilinden
özlemime kumaş biçiyorum

Kara bulutlar dağılsın üstünden
Çık Tevfik Fikret'in İstanbulundan
Olma Sistanbul.
Açsın lalelerin güllerin
yakamozlarla bezensin gözlerin.
Süleymaniyenle, Kocamustapaşanla

TÜRKÜLEŞTİREN SEVDA

O sıcacık el eden ballı gülüş
Kıvılcımlandırdı yüreğimi
Dağlarımdaki çoban ateşlerine
Yıldız taşıdı gözleriyle

Hayalimdeki dünyada
saklambaç oynuyor çocuklar
'elma dersem çık' diyorlar barışa
o da çıkıp sobe diyor kavgacılara.
'Armut dersem çıkma' deniliyor savaşa
armut kalakalıyor kovuğunda tek başına.

Kuyudayız hepimiz
bencilliğimizin kuyusunda
çıkamıyoruz dışarıya
kabuğumuzu kırıp da...
Çıksak bile alışmışız
kuyu kazıyoruz boyuna

KAR YAĞIYOR...

Kar yağıyor kar yağıyor
Umduğumuz dağlara kar yağıyor
Kardan adamlar kaplıyor her yanı
Söndürmek için fırsat arıyor...

SENİ DÜŞÜNÜYORUM

Seni düşünüyorum
Göle iniyor bir ceylan
Sefere çıkıyor her bakışında
Yepyeni bir kervan

AŞK PUSULASI

Aşk pusulamdır benim
Gösterir gül eliyle
Gitmem gereken yeri
Geceme yıldız olur

ATATÜRKÇÜLÜK

Geriye dönmeyi hiç düşünmeden
İleriye hep ileriye gitmek
Yönelmek doğruya iyiye güzele
Bıkmadan usanmadan yılmadan

Ulus Bulvarı’nda biri vurulacak bu gece
Önce kalbi kanayacak
Yağmur saracak yarasını
Kaldırımın kollarına düşecek çaresiz
Dostları duymayacaklar hiç
Can çekişecek kimsesiz...