Erhan Nujiyan Şiirleri - Şair Erhan Nujiyan

Bir cehennem ateşi var yüreğimde
Sevginin meşakatli ellerinden kaçıyorum
Öfkeyle uyanıyorum dünyaya
Açıp ellerimi duaya durmak isterken tanrıya
Şimdi ben küfre duruyorum,
Suskunluğuna insanın...

Hiç olmak
Bir daha sende cenin olmak
Varlık bulmak
Ve var olmak...
İlk kulağa giren ses,
İlk gözlere dikilen bakış,

Beş bin yıllık öfkedir
Yüreğimde patlamaya amade olan.
Ölümün katilidir
Gönlümdeki sevda.
İnsandir,
İnsanlıktır

Zaman ve ben
Ben ve sen aynı zamanda
Dokuz adımlık bir dünyada,
Dakikalık sohbetlerde....

Zamanda yanlızlık

Her şey rengârenkti..
Çamurda evlerimiz arabalarımız var dı.
Toprak yüklerdik arabamıza
Son durak mutluluk olurdu.
Yolcular yüklerdik arabamıza
Son durak umut olurdu.

Sen olsa bir yudum
İçmesem .
Sadece sen akarken
Ben dinlesem.
Şırıl şırıl akan sende
Düşlerimi geleceğe sunsam.

Çığlığı zamanda bir halk
Bakışlarında yaşam
Yüreğinde dağları barındıran,
Bir insan düşün.
Nefesi yaşam kokan
Bir kadın düşün.

Bir tebessüme muhtaç,
Elleri havada,
Yüzü korkudan kırış kırış bir çocuk...
Yalın ayaklı
Ve ne olduğunu anlamadan
Elleri havada,

Doğal yaşam gibisin
Gözlerin tanrıça,
Kalbin tapınak,
Ve
Bakışların totem...

Yitik aşkın çehresinde başlar harabelerin hikayesi
Taş duvarlardan dökülür hayatlar
Odun tavanda seslenir masallar
Mum aydınlığında söylenir türküler
Sevgiler harabelerin saflığında dinlendirilir.
Aydınlık mumun ömrü kadardır