Ergün Ucatürk Şiirleri - Şair Ergün Ucatürk

Hissiyat diye ne duygu kaldı, ne mücerret,
Nankörlük diyârlarında hiç kabul mu cürret?!

Ne bu cisimler, ne de sevgiler oldu agâh,
Nefes tükenirken tek şiiriyâttı hâbgâh.

Bakı’dan Təbriz’ə eşitməyib bir dərd, cəlbi,
İtirdik “ayrılıq” adı altında bir hərbi.
Oyandırmaq istərsən “vətən” adlı bir qəlbi,
Birləşdir şimal ilə cənub, şərq ilə qərbi.

Həsrət əcəl çəmbərinə
Bürür, qəsdli mi ölümün?
O xəyallar Ənvərinə
Ulu Tanrım bu mu hökmün?

At belində son taleyli

Bədən yenə fevral, damarlarda qan küləği,
Türk'ün səsi boğuq, bıçaqlı o an kürəği.
Fikirlərdə xatirələr ki, boğan ürəği,
İllər oldu dünya gözü qapalı qaçalı,
Tarixin unutduğu soyqırımdır Xocalı!

Çocuk, sen yâd olma, tarihinde duran,
Millî birliğinle âtîleri kuran,
İşte onlarındır kan, menşei Turan!
Vatanın en ulvi kattadır, kardeşim,
Bizde yüce ülkü, atadır, kardeşim!