Eren Erdem Şiirleri - Şair Eren Erdem

Bir sevdaya düştük kördür gözümüz,
Başka maşuk bilmez, aşık özümüz,
Aşıklar elinde ağlar sazımız
Bir derdimiz var ki, dermanı n’ola

İnceden inceye oluruz hayran

Yandım ben bu sevda ile, derdimi bilenler anlar,
Bu gönül düştü bu derde, Hakka kul olanlar anlar,

Bir Sultan Süleyman ile, bir olurum şol cihanda,
Kuş olup cama konanda, ol kelamı bilen anlar,

Yakin olan canın Haydar, dermanıyım ben,
Lamekan’a mekan, işbu fermanıyım ben,
Suret’i Adem’de ayan olup aleme
Künt’ü Kenz’i Rahman edip ilan eden ben

Ol cihana bakadurup görünenim ben,

Alem dolanır elbet, özüne varmak niyet,
’’Hu’’ sesi var sözünde, nesne olmaktır diyet,
Nesnesiyim kendimin, azım bu can bu beden
Uykuda fısıldaşır, sarmalar enaniyet

Kubbe tepede değil, arş’dan uzanır arz’a

Yoktu alem-i kainat, yoktu kuşlar yoktu kanat
‘’Ol’’ deyuben oluverdi, ilimde gizli bu sanat

Var ettik alemi yoktan,buna başlamıştık çoktan
Ol malumatımız tekten,altı güne döner olduk

Cihan sandığın alemi, seyreyle bak neler olur,
O gül sandığın lalemi, seyreyle bak neler olur,

Kuşlar söyler niyaz-u pak, hak ile doludur afak,
Gönle dalar kir-ü nifak, seyreyle bak neler olur,

Can tutuşur Canan ile, Cümle Alem dalar seyre,
Var sen yor bu işi hayra, Ben ki kul olmaya geldim

Yer ile gök ki ayrışır, Bu işle akıl karışır,
Alem birbirin soruşur, Ben ki iz olmaya geldim

Vay ki gevher imiş meğer,o boş diye düşen taşlar
Bunu bir gördüysen eğer,o vakit ki Hayret başlar

Hayret olur Alem döner, öz tesbihat böyle işler
İçi hava olan söner,gönülde yamandır kışlar,

Ol nefes, bir can’da bul ki ÖZ vücud,
Defterin çizilsin, hayra dolasın,
Ne kır gönül kapısın, ne dil incild,
Selam ile maşuğa yol olasın

Eyleme özü terk edip bir namaz,

Gönül istemez Dünya’yı, Ol de bitir şu Rüya’yı,
Nefste ol Hırs-u heva’yı, Ben bilirim benden gelir.

Cihan derdiyle kavrulur, yel olur gönl’e savrulur,
Bazı sanırsın durulur, gül sanırım, diken gelir.