Ben 19 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Benim şiir yazmaya başlamam yaklaşık iki yıl önce Sagopa Kajmer'in şarkılarını dinlemeye başlamamla gelişti. Onun gibi sözler yazmak isterken kendime bir tarz oturtmaya başladığımı farkettim bir süre sonra. Yazdıkça güzel bir hâl almaya başladığını farkettim. Sonra bu durumda yaşadıklarımı hayatla bir araya getirip insanlarında kendilerinde bir şeyler bulabilceği şiirler yazmaya karar verdim.
Nefes aldım verdim ve biraz eksildim hayattan.
Bir damlayım yeryüzüne, düştüm kara buluttan.
Yere değer değmez güneş açtı buharlaştım.
Olanlar aynıydı ve ben olamamıştım unutkan.
Her şeyin ardına gelen hüzünlü ve saf tepkiydim.
— Kör bir insana hayatın karanlık olmadığını anlatabilir miyiz?
Peki hayatı karanlık bir insana kör olmadığını anlatabilir miyiz?
Başlıyor ve içindeyim bugün ilk günüydü sonbaharın.
Ağaçlar ve çiçekler henüz rahat ama ben telaşlıyım.
Yaz hâlen bırakmadı sıcaklarıyla gecelerin yakasını.
Günü geldiğinde doğrular için mezarlar kazılmalı.
Dikilen mezar taşlarına yaşayan yalanlar yazılmalı.
Bir saniye verin elime ki geçmişe hiç uçup gitmesin.
Bir seçim gösterin ki asla pişmanlığa itmesin.
Sen hâlâ kulağım var de ve duyduğun her şeyi dinle.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!