Bu marmara ne dertli deniz
Bir sürü ada var üzerinde
Ve gemiler
Bukadar ağırlık yetmezmiş gibi
Gündüzleyin güneş ışığı
Geceleyin ay ve yıldızların ışıkları
Sevmeye çalışdım insanları
Ama bilmiyorlardı insanlar sevmeyi,sevilmeyi.
Güllerle dertleşirdim mehtapda
Konuşurdum onlarla sevgi hakkında
Sordum güllere sevgiyi
Anlattı bana
Kalemler anlatir mi saniyorsun seni
Ya resimler, hatiralar
Yazilar, yapitlar
Sen gerçekde güzelsin
Bir gül gibi
Alici ve güzelsin
Nekadar çok değişsemde,
Yine sendeyim.
Ne eksildin düşüncelerimden,
Nede azaldın.
Hep duyğularım seninle.
Gözlerim derinlerde,seninle dalğın.
Bir umut kırıntısı gözlerimde,
Bu aşınmış ellerim.
Hala insan ellerinde.
Tutki bu eller hep gizli,saklı.
Aramakta ellerim kendini bu karanlık yanlızlıklarda.
Yürümekteyim hala,
Yolda yürüyorum
Taşlı,kumlu ve birazda çamurlu
Eskidende bu yol böyleydi.
Çocukluğumu geçirdiğim işde bu yol
O bilye yuvarladığım köşesi
O oyun oynadığımız yerler
Doyamadım o güzel renklerine doğanın
Alına,yeşiline,moruna
Sevemedim daha hepsini
Göremedim daha
Karıncaları,uçan kuşları
Sayamadım daha
Umut gölgesidir yaşam.
Aydınlık bir günde,
Gölgemizde bulunan o karamlık yüz.
İşte umudumuz.
Hep bu karanlıkda saklı,
Geceyi beklemek zorunda sanki
Üşüyorum tut elimi,
Mum ışığı ısıtmıyor artık.
Bir kıvılcımla ısınan yüreğimi,
Güneş bile ısıtmıyor artık.
Üşüdüm tut elimi
Bugece hava çok soğuk
Uzaklarda çok ama çok uzaklarda
Beyazın içine girmiş mavi
Güneşi tehtit etmekte deniz
Çiçekler boynunu uzatmakta gökyüzüne
O sonsuz uzaklığa
Coşkuyla uçuşmakta kuşlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!