Erdinç Tip Şiirleri - Şair Erdinç Tip

Sabahın seherinde dost dost diye
Feryat, figan ettim niye gelmedin
Bilmem uzaklara gittin ne diye
Feryat, figan ettim niye gelmedin

Dost hasreti yakar yürek köz eder

Sabır sabır dedikçe, içerime yara düştü
Gönül bir aşka tutuldu, aha yine kora düştü

Ne akilem ne divane, aşk eyledi bir pervane
Ulaştım ki öyle güne, akıl yine zora düştü

Bütün Müslümanlarca,
Çok sevildin ey Yunus!
Zaman geçti, çağlarca,
Çok sevildin ey Yunus!

Oturmadın tahtında,

NE BİLİR (Divan)

Dünya malına tapanlar acep haldan ne bilir
Tek derdi malı çoğaltmak helal maldan ne bilir
Bir kez bile bir gönül’ü hoş tutup sevindirmez,
Her sözü sanki bir zehir, şeker, baldan ne bilir

Ey şahların şahı, Yüce yaradan,
Gururu, kibir’i yıktım da geldim.
N’olur perdeleri kaldır aradan,
Gönlümde bir ataş yaktım da geldim.

Uyandır ilahi, derin rüyadan,

DÜŞÜRME BENİ

Ey ilahi budur senden dileğim
Fesat’ın diline düşürme beni
Korkarım boşa gider tüm emeğim
Şeytanın eline düşürme beni

Yetmez mi bunca gafletin,
Helal, haram’a dikkat et.
Artar günahın, zilletin,
Helal, haram’a dikkat et.

Nice zengin gelip, geçti,

Kişi aşka tutuldu mu,
Hep yürüyen bir diz kalır.
Gerçek seven vuruldu mu,
Yüreğinde bir iz kalır.

Aşk dumanı çıksa serde,

Ey doktorlar ne derseniz deyiniz
Bilirim ki bu dert beni öldürür
Yüzlerce ilaç’la merhem sürseniz
Bilirim ki bu dert beni öldürür

İşte zehir geldi bulaştı kana

ÇÖL OLMALI

Bu dünya’ya bir kez gelen
Diken değil, gül olmalı
Okuyup ilm, irfan bilen
Hakkı diyen dil olmalı