Sükuta aktardığım kelimeler söylesin
Sen duy ama kimseler bilmesin
Gecenin karanlığına gömdüğüm hasretin
İlahi bir kabuldü senin benle vahdetin
Bir musıkide gizlenen kalemim
Çaresi yok belki de bu mahzun elemin
Dostun muhabbetine açken gönlümüz
Elimize dolan bir yalandı sözümüz
Kaybolurken özümüz
İcadından frengin
Dosta kalmadı yüzümüz
Bilinenleri bilinmeyenlerin yerine koydum hayat
Gözlerimden çeşme sanıp içerken suları
O leş kargaları
Söylediklerimi sustuklarıma saydım
Hesap bilmez kitap bilirdim ben
En ucuz defterlere veresiye yazarken sen
Ben geceye değil sana uyandım
Siyahtım beyaza boyandım
Ateştim suya dayandım
Sen yanma dedin ben yandım
Ben diline değil gözlerine inandım
Ufuğa bakarken ruhuna daldım
Bir umuda tutunmak
Kirpiklerimden düşen gözyaşı kadar çaresiz
İnce bir sızı kalpte
Elimde yanan sigaranın
Yaslandığın duvarlara bıraktığı is
Masada kalan bardağında
İçime sığdırdıklarım rengarenk elbiseler değil
Karanlık kirli gecelerin pusu
Bir şarkı değil bu
Sanki şeytanın uykusu
Çekerek götürülen valizlerin
Tekerlerinden çıkan o başağrıtıcı ses
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!