Erdal Selçuk Şiirleri - Şair Erdal Selçuk

Çözmeye çalışma insan oğlunu
YORULURSUN
Anlamaya çalışma insan oğlunu
YANILIRSIN
Herkesin işine geldiği gibi davrandığı bir dünyada yaşıyoruz
Tavizler vererek elinde tutacağını mı sanıyorsun

Zira
Konuşamayacak kadar yorgun
Erteleyemeyecek kadar geç kalmışım
Suskun bir sabırsızlıkla yüz yüzeyim
Telaşım toz bulutu
Çoktan savurdum derin karanlıklara

Güldün mü ağız dolusu güleceksin
Gülüşlerin ile camı çerçeveyi yerle bir edip gökyüzünde yıldızları sıraya dizeceksin
Hadsiz söylemlere
Zan altında bırakanlara
Ve hatta kara çalanlara
Aldırmadan

Sevdikçe çoğalmaktı bildiğim
Ah yanılmışım
Sevdikçe çoğaldı yalnızlığım
Verdikçe güzellikler de artardı hani
Kim
Kim

ARTIK
Emin değilim artık
Kim tanıdık
Kimde bayağılik
Kim anlar beni
Ahret soruları sormadık

Ben sana başka bakmıştım
Gözlerinde eriyip eriyip içime içime akmıştım
Hiç haberin olmadı
Belki de hiç olmayacak
Ben sustukça
Sen uzaklaştıkça

Karışıyorum
Bazen
renklerin içine
Bazen
yaşamın hiçine
Konuşuyorum

saçlarının kızılı yüreğinin korundan
belki
belli ki
sen de çekmişsin sevginin zorundan
ama ne olursa olsun
sakın ayrılma sevgi yolundan

Ben de bilirdim kırıp dökmeyi
Ama vicdanım el vermedi
Hep sabır gösterdim
Sustum
İstemedim çirkinleşmeyi
Stratejik olarak incitmedim hiç kimseyi

B/ilgi su gibidir
Sevgi toprak
Besler insanı yaşamı
Zihinden zihne
Kalpten kalbe dolaşarak
Saygı güneş gibidir