Erdal Babur Şiirleri - Şair Erdal Babur

Bak aynaya
Belki görürsün halimi
Yalvar Allah'a
Belki affeder seni
Vazgeçtim ağlamaktan
Vazgeçtim yalvarmaktan

Duvağınla telinle git güle güle
Gözlerin ardında kalmasın sevdam
Mutluluklar artık olsun seninle
Gözlerin ardında kalmasın sevdam

Genç kızın talihi benzemiş kuşa

Hep vurur yüzüme hasretin aşkım
Dinle bak sanadır dinle bu şarkım
Tanrıya binkere yeminler olsun ki
Kalbime başkası girmedi aşkım

Ömrümün her anı senle dolarken

Eski bir şarkı gibidir sana hislerim
Duyar duymaz içim yanar sevgilim
Bir kağıt misali solup yırtılan
Elden ele dolaşan resim gibiyim

Duyanlar ağlasa nasıl susturulur

Bakma sevdiğim uzak durduğuma
Her yer seninle doludur yar
Bir elim elinde yüreğim seninle
Seni unutmadım unutamam yar

Ne desem anlatamam

Sana dair ne varsa aklımda şimdi
Bir hayalim vardı seninle gitti
Güzel olan ne varsa hayalmiş bitti
Yalvarsam dön desem dönecek misin?

Ağlasam zırlasam görecek misin?

Umut benim güzelim
Sanma bensiz yaşarsın
Dolsa da güzel gözlerin
Sanma bensiz ağlarsın
Yarınlar benden sorulur
Gecelerinde bekçiyim

Bir ümitle geliyorsun dünyaya, en azından seni dünyaya getiren anneye babaya umut oluyorsun. Büyüyorsun; büyüdükçe sorumluluk artıyor, umutların azaldığı günler daha çok oluyor. Okul hayatın başlıyor belki güzel bir gelecek, belki de ekmek parasına alıp gidecek seni yıllar. Çevrendekiler sana sırt çevirmeden önce yan dönmeye başlıyorlar. Okulu liseye kadar öyle böyle okuyorsun. Önünde iki önemli kararın var, bunlardan birine karar verirken iki yönde de seni bekleyen zorluklar var olduğunu kestiremiyorsun. Ya askere gideceksin, ya da okumaya devam edeceksin. Biraz umudun var bekliyorsun okulu ertelemeye karar veriyorsun askere gidiyorsun.

İlk günden hayat ilk şakasını sana yapıyor, insan topluluğu arasından kendin gibi olanı arıyorsun, ama kendin gibi olanı bulamıyor onlar gibi olmak zorunda olduğunu anlıyorsun. Yalnız kalıyorsun, hayaller kuruyorsun ve bu hayallerini etrafında toplananlara gerçekmiş gibi anlatıyorsun. Kendin bile inanıyorsun. Psikolojik çöküntüler gözle görülür bir şekilde ilerliyor, kendin farkındasın ama önüne geçmeye çaba göstermiyorsun. Burası hayatta yaşayacaklarının bir özeti olduğunu anladığın gün terhis olacaksın. İstesen de tekrar askere gelemeyeceksin. Uzakta ki küskün olduğunu bile arıyor gözlerin. Keşke yanımda olsaydı diyorsun. Hayatında gidip görmeye bile vakit ayırmadığın insanlardan mektup bekliyor ve yazıp gönderiyorsun. Sana gelen cevap ta yaptığın gibi anlamsız görünüyor.’’hayırdır ne istiyorsun’’ gibi cevaplarla karşılaşıyorsun. Nöbetlerin geliyor nizami olmuyor çıldırıyorsun. Hayatın kuralıdır ama çözemiyorsun.

Kimi zaman yokluğun gömleğini giyiyorsun yakıyor seni, ne yapacağını şaşırıyor vicdanınla savaşmaya başlıyorsun. Ama öyle ama böyle ümitle beklediğin günler gelip çatıyor. Seni senden almış mantığa gülüp geçiyorsun ama uyman gerektiğini unutuyorsun. Mantık neden vardır ki sormuyorsun. Mantık duygular öne çıkmasın diye vardır ve duygu öne çıkarsa disiplin olmaz. İşte bunu çok çok sonra öğreneceksin. Daha toysun, hayallerini kurduğun dakikalar gelse bile asla gerçekleştiremiyorsun.

Başımı koydum yastığa
Gözüm daldı yokluğuna
Nedensiz ayrılıktır bu
Hazır mısın sanki bu acıya

Hayır ben küsmedim sana

Her Şeyi Göze Almıştım
Canımdan Çok Severken
Hep Ayrılık Korkusuyla
Elini Tutmak İsterken

Gel Ellere Diyecek Sözüm Yok