Erdal Ayık Şiirleri - Şair Erdal Ayık

Kula gelen gam, keder
Duy, Allah’tandır Allah’tan
Sonrası gelen saadet
Um, Allah’tandır Allah’tan

Ar-ı namus şişesi

Bir damla kan, onca endişe diye tanımlanırsın,
Dünyaya geldiğinde, düşün, ilk fiilin ağlarsın.

Kendine ise yandığın yakamazsın senden başka,
Şey aşkına ise, yakamazsın her dem, senden başka.

Gönül verende kısıtlı olana, sonsuzluk yerine
İnandığın başka kulluğun başka

Biçare kalanda fanisine, ol âlemde
Umduğun başka bulduğun başka

Gözleri örter masiva, dön, baktığın sanem,
Ben beni görmezmiş, denir ki; gel, gönül benim.
Dilleri söyler zül reva, dön, duyduğun vehim,
Bülbül gül demezmiş, denir ki; gel, Sübhân benim.

Bilmez, hatalarda debelenir durur isen,

Yandın, heyhat! ne yaptın sen
Derunden uyanan mısın sen
Unutmuştur sanılansın sen
Zülfü yare dokundun mu gönül?
...
Unutmadın kâr mı bildin

Cenâb-ı Hak gönüle sığıverir, "mekanım yok" diye
Bir gönül yıktın ise eylediğin kulluk değil
...
Resulu Zişan Hamzasına üzülür, "ağlayanı yok" diye
Sevdiğine ağlayanın yok ise yaşadığın üzülmek değil
...