Kıyısında hayatın
Ortasında yaşamın
Küçücük bir mutluluk
Doya doya yaşanmışlık
Doygunluk sağlar merak etme
Sağlamasa da asla kin gütme
Bitmesin aşkımız ne olur
Bir kelebeğin hayatı gibi
Doğasından uzak
Bir ayakkabının tabanında
Kendini anlamadan yürüyen
Bastığı yeri asla bilmeyen
Kişiye mektuplar yazdım
Sayfalar dolusu
Kağıdım kalmamıştı hiç
Not etmek için
En güzel duygularımı
Ne yapacağımı bilemedim
Adını yazmıştım kaldırıma
Yıllar öncesinde, benden kalma
Aşkımın en hararetli anında
Bunu adamıştım sadece sana
Bir kalp ve ona saplı okla
Yaralı kalbimin hatırasına
Çocuktum sorguluyordum
Yeni yeni şeyler öğreniyordum
Yaş ilerledikçe ve zaman geçtikçe
Alışkanlıklar başladı beni sürüklemeye
Yaşamaya başladım düşünmeden
Rutinin bir parçası oldum
Sana evinin kapısını açmayana
Ne kadar değer veriyorsun?
Unutma!
Vize vermeyenleri de
Onlardan farklı sanma!
Bu insanları başının tacı yapma!
Bırakalım bunları
Kıyıları boş sahillerde
Yalnız kalmış sandalları
Terkedelim kaderlerine
Aramayalım sormayalım
Zaman gerekeni yapar nasıl olsa
Okuyorum yıllardır hayat okulunda
Pişman değilim asla,
İnan buna
Yaşanacak bir ömrüm daha olsa
Şunu bilki:
Bıkmadan ve usanmadan
Sen,
Doğayı kendine esir etmiş insan
Açıklada bizde bilelim sırrını
Dünya neden böyle ezik karşında
Sular neden tersine akıyor
Yağmur damlaları neden gökyüzüne uçuyor
Hayat bazen herşeyden vazgeçmektir
Asla dönüp geriye bakmayarak
Bir kalemde silip atmaktır geçmişi
Mutlu olacağına tüm kalbinle inanarak
İçinden geldiği için terk etmek herşeyi
Sonradan başkalarına muhtaç olmayarak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!