Erciş’te Ağıt Şiiri - Mehmet Macit

Sallanır Ülkemiz, önlem bilinmez.
Deprem bilinirde, tasa edilmez.
Enkaz kaldırmakla, hata örtülmez.
Van’da gözyaşları, Erciş’te ağıt.

İbret alınmıyor, konuşan dolu.
Gününü kurtarmak, siyaset yolu.
Bilime sarılır, alemin dölü.
Van’da gözyaşları, Erciş’te ağıt.

Soğuklar kapıda, çadırlar ince.
Konutlar yapmalı, he şeyden önce.
Hastalık bakmıyor, ihtiyar gence.
Van’da gözyaşları, Erciş’te ağıt.

Binalar dikilmiş, ortak olalım.
Ruhsatlar alınmış, neden soralım.
Bizlerde suçluyuz, bunu bilelim.
Van’da gözyaşları, Erciş’te ağıt.

Erzincan’a vardım, Gölcük’te yardım.
Hatalar hep aynı, şaşırıp kaldım.
Böyle binalarda, uykusuz kaldım.
Van’da gözyaşları, Erciş’te ağıt.

Dualar Allah’a, bizleri koru.
İşi bilmeyenden, Ülke’mi koru.
Sonraki depremden, Millet’i koru.
Van’da gözyaşları, Erciş’te ağıt.

Gözyaşları akar, giden canlara.
Yardımlar gelmekte, kalan canlara.
Macit dua eder, doğan canlara.
Van’da gözyaşları, Erciş’te ağıt.

Mehmet Macit
11.10.2011

yirmi birinci asrındayız devranın, he canım
bahar değil, yaz değil, ekinoks değil
bir güz sancısının sert iklimidir mevsim
düş/erken ölür enkaz altlarında
uzaklarda kalır el/van kokusu
haritadan silinmiş bir ‘hayalet kent’i düşer ajanslar
iri puntolarda kod adı erciş…

deyzaoglu