Cumanın ertesindeyim yarim
Sevdanın ötesinde
Ağlamaklı oldu gözlerim
İnkar bunun neresinde
Bugün günlerden cumartesi
Yine aynı ben yeni güne uyanan
Yine aynı güneş her zaman ki gibi sıradan
Fazladan aydınlık, karanlık gelecekse ardından
Üşüyorum, korkuyorum ilk gün ki gibi
Yalnızlığı kokluyorum gittiğinden beri
Yine aynı sözler dudaktan çıkan
Yürüyorum, adım adım anılarda
Karış karış kokladım yalnızlığı
Bir yudumda içtim hasretini
Gel de tek nefeste sil şu özlemi
Yağmurda ıslanmış gibiyim
Kuru bir selam mı getirdiniz, turnalar?
Benden yârimi çalıpta
Alın selamı sizin olsun
O da anlamsız zaten bu soğukta
Titryen benliğimi hissedebilir mi yüreğiniz?
Ömür denilen boş zaman
Sende benim kadar yalnızsın
Benim düşmanım sevgi
Benim düşmanım aşk
Senin ki ise bir damla gözyaşı
Gördün işte, var mı aramızda fark?
Mevsim, mâtemli bir sonbahar
Semânın gözyaşlarını taşıyamıyor yapraklar
Güneş, çoktan dünyayı terk etmiş
Sevdaya kalan, bomboş sokaklar
İşte o sokaklardan bu alıntılar
Kır şu tacını tahtsız kral
Sanırsın ki emrinde milyonlarca âhâl
Çıkar şu camları da dünyaya bir bak
Harika dediğin herşey hayal
Ayrılık var dünyada, özlem var
Başını kaldırıp baktın mı göğe
Gördün mü mavinin nasıl kırmızıya döndüğünü
Hissettin mi havadaki yalnızlık kokusunu, yârim
Duydun mu? Akşamların nasıl seni çağırdığını
Bu kara geceler sensiz gezmezken
Aşırı yük almış bir gemiyim, sevda nehirlerinde
Aşkın yelkenim olmuş, sürükler beni derinlere
Tut elimden sakın bırakma
Senin olmadığın hiçbir yere
Gözlerin rotam olmuş, hasretin dümenim
çok okudum, çok yazdım bilmem sayısını
Tekrar tekrar aktı mürekkepler kalemimden
Dökülen kelimeler geçti nefesimin hızını
Duyamazdım hiçbir şeyi, yüreğimin sesinden
Bu hep böyleydi, ta ki seni yazana kadar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!