Ölümü tatlıya sürdüler bize
Altın tepside sundular bize
Yoksula ölüm nedir ki
Korku olsun bize dost
Bu cehennemde yaşamak nedir ki
Dövüşen kadınlar
Güneşin habercisi kadınlar
Güneşin ilk süsü kadınlar
ve güneşi göğsünde biriktiren kadınlar
Kavgada
İsyanda
Dursun hayat artık
Kırın zincirleri artık kırın
Bu kavga sizin
Bu düş sizin
Bu hayat sizin
Gözyaşına yer yoktur
Eli boğazımda
Copu ensemde
Gözü ekmeğimde
Doymuyor gözü
Saraylar ondan yana
Hala uyanmayacak misiniz
En derin uykunuzdan
Ekmeğiniz
Aşınız
Hayalleriniz
Umutlarınız çalınıyor
mutluluk mu
sizce mutluluk nedir
ben yedim kendimi bulamadım
bir yanim hep eksik bu kargaşada
belki bu karanlıkta ölmek en iyisidir
Yetmedimi artik emdiğiniz kandan
Vahşileşen beyniniz
Ve kanlanan dişleriniz
Vahşi emperyalistler
Katilsiniz işte
düşün ki adim atilacak dermanin yok
namlular yüzünde
karanliklar kör zifiri
yüzlerinde şeytan karası
belkide son nefeslerdir alınması gereken
yüreğinde kavga
Vurun amed te beni
Kan kızılı akarım amed te
Ateşe çalar bedenim şimdi
Kemal kurkutum anne
Kalemim kırıldı sokakta
Ne can kaldı
Ne dost kaldı
Düşmüş dünya malına
Kime güvenem ben
Ne açın hâlinden anlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!