Eray Numan Şiirleri - Şair Eray Numan

İhaneti de gördük biz,
Kanımıza kadar
Yok olduk.

Sevdik, sevdik
Yok olduk.

Yok olup gitmek bir şiir gibi,
Şair gibi sürülmek, ufuklara..
Savunamamak doğrularını
Ezilmek, Ötelenmek öylece.

Yok olup gitmek bir deniz gibi

Haberin var mı
Zaman
Zaman

Haberin var mı
Yaşam

Karmakarışıklaşıyoruz
Biraz
Yok olup saadete kavuşuyoruz
Affediyoruz
Affediliyoruz
Ölümü bekliyoruz

Kayıtsız kalamadım güzelliğine, Ve beni deli eden o ahu gözlerine.. Hem, söylesene! Şimdi arkandan b’akıp ağlamak mı, Yoksa sensizliğin edebine haykırmak mı çare? Yada geceler boyu umut süren, imrendiren gözlerin mi çare... Yok sevgilim olmayacak böyle Sen yas tut öylece, Belki biri gelirde Ben’siz/liğine olur çare ~

Eskiden
Çok severdik
Çoğu şeyi severdik
Kavga da ederdik
yeri geldi mi
Çoğu şeyden

Bir ağıt yakıp ağlamak istiyorum,
Gözlerinin içine içine.
Yazdığım şiirlerimdeki kadınım,
Olduğun günleri özlüyorum belkide..
Tek dileğim ve yazdığım şiirlerin,
Her hecesi dir o masum gözlerin..

Gülüşü çok güzeldi
Masum bir ipek böceğinin
ışıltısı olur ya hani
nasıl tanımlarsınız siz onu
benim tanımlama kavramım biraz kötüdür.
Türkçe anlatamam kendimi insanlara

Nurten
Bir isim
Bir şahıs
Uzaklardan gelen
Bir histi
Nurten

Kapının önünde çöpe atılmayı bekleyen bir hayat arta kaldı senden sonra. Atsan atılmaz satsan satılmaz yalnızlığa yelken açıyorum bir bilette sana alarak, ben yokum artık diyeceksin biliyorum ama sen olmasan da hayalin var, iki günde unutacak kadar da karaktersiz değilim ya. Senden sonra bütün bu güzelliklere rağmen yapılacak bütün işleri yarım bırakır oldum nereye baksam sen varsın anasını satayım. Anlayacağın beş çayını bile bıraktım, artık nikotini bol olan ayrılık içiyorum her gece, her an, her sabah, seni hatırladığım, hatırlayacağım yarım kalmış bütün aşklarda. Ha birde kahvenin yanında olmazsa olmazım olduğun günlerde aklıma gelmiyor değil hani kahveyi hep en güzel sen yapardın ya, şimdi en az senin kadar güzel yapar oldum. hemde en şekerli’sinden. bakma sen bana senden sonra hayatımı da şekerlendirmeye çabalıyorum işte.

Aslında yapılacak çok işim olduğunu fark ediyorum ilk şu tablodan başlıyorum Mona Lisa’dan ne de güzel çizmiş diyorum kendimce Da Vinci inat bu ya çözeceğim en ince kıvrımlarına kadar bütün şifrelerini, gidişinden başlayarak, hayatın, ayrılığın ve yalnızlığa dair ne kadar saklı kalmış şifre varsa çözeceğim.! Sonra Bob Marley portresi takılıyor gözüme adam diyorum O adam.! O adam da ben neyim, kimim? diye soruyorum duvarlara malum sesi soluğu çıkmıyor garibin, yalnız olduğumu vuruyor aslında yüzüme susarak, konuşmayarak, sorularıma cevap vermeyerek.
Arkadaşlarım bile aramıyor artık sen gittin ya suçu bende arıyorlar bu güne kadar sanki seni üzmüşüm gibi...
Anlayacağın senden sonra çöpe atılmayı bekleyen bir hayat kaldı kapının ardında...