Eray Canberk Şiirleri - Şair Eray Canberk

niçin senden ayrı bir kaderi yaşıyor
kafasını yasak bir kitap gibi yüreğinde taşıyarak
sonra sen sarı saçları salkım saçak
ve beyaz öğlelerinde akasya
neyle avunur ak duvarlardan başka
eğer solarsa kaçmak

hiç değişmedi san
sen öyle
dıştan
gir içeri -göz göz olmuş-

ama yerinmez -çünkü kendi yerinde-

Soğuk suda çarpa çarpa yıkadım
Yüzümün niyeti bir aşk şiiri

Ayçiçeği
Gümüş çiçeği, Kavun Karpuz Mevsimi
Çiğdem: yağmur sonu çiçeği

aklınızda mı uzakta ölümler olduğu
kaç kişi gitti dövüştü ve vuruldu

gelir mi gelmez mi kim bilir
kim bilir hangi uzak yaban ellerde
ya bir bozkır şehrinde bir akşam üstü kadar hüzünlü türkülerle

güz gelse yağmur yağsa yorgun olsak
özlesek uykuları yatakları yalnızca
bir anne gibi bizi oralara götürsen
hiç bir şey düşünmeden uyusak

biz çocuklar gibiyiz içli ürkek başıboş

martılar karalardan denizlere dönüyor
denizlerde dalgalar yosunlar ve köpükler
kimsesiz günlerimizin kırılmış gönülleri
sizi bekleyen vardır aynı düzen içinde
fırtına sonrasının durulmuş denizleri

Kentler daralıyor, yollar daralıyor,
Kaldırımlar daralıyor, daralıyor bahçeler bile,
Daralıyor masallara sığmayan evrenimiz.
Yüreklerimiz daralıyor gün geçtikçe.
Oynayacak yer bırakın bize.
Önce cadde kenarları, sonra kaldırımlar,

kapalısın
kendi dört duvarında
gündüz -biraz sınırsız-
gece -evde odada-
seni kim örseliyor
kendinden başka

kimsenin görmediği gizli bir eylülde
yollarda yürür tenhalığa yatkın hüznü
bir sigara tüttürür inceden ince
geceye saklar bir kimsesizliği andıran gündüzünü
görmediği nice şehirler içinde bir şehir Aydın
kim bilir nasıldır bitimsiz yolları alanları

güzü kimse anlamıyor
beni kimse anlamıyor
şimdi yağmurdur yağan
çünkü yollar ıslanıyor
bir de sen olmasan