Enver Ünver Şiirleri - Şair Enver Ünver

Teessür içindeyim
Bakmayın benim güldüğüme
Her taraf hazan her taraf toz duman
Duygularımın
Mazide kaldı, geldi geçti o zaman zindanı?

Ben ayrılırken başucundan gözlerini kapadın sen
Naçarım ne yapsam ki? senin ile kündekarım ben.
Sen olmadıkça ne fayda bu dünya yüzünden
Zebun eden derdin elinde sana baktıkça şimdi bi.çareyim ben..
sevdası tükenmeyen narın diyarında duran,

Ben bir hayat arıyorum,
Nerede bulacağım,ne olan hayatı,
Çekiç örs arasında kızıl demir.
Çekicin kalan yanı, kızıl demirde,
Merdaneden kurtularak ak ateşten,
Mor ötesi közden kurtularak ateşten geldim.

Düze dursun düze.
Sandal dalından , sapı ortasında
Bir kaşık düze dursun,
Dokuz donlu sarmaşığından,
Tanelerle tane tane bir tesbih düzerek

Gelde seni gölgelerde değil,
Çalılar büyürken,
Gelecek baharda yapraklarda,
Çanaklı kayaların sulu çanaklarında ,
ipek tırtılının sicimlerinde,
sonra örmelerde, urganlard Görsün,

Dümeni yokmuş gibi kıyı hedefinde
Zamanı daralmıştı sanki
Belli ki geç kalmıştı
Yamaçta bir yalı habersiz, denizi seyrediyor,
Teraslı balkonlarda dalgaların akseden sedası,

Bütünün yarısının yokluğu gibi; :
Yalnızlığım.Kan donduran soğukluk;
Gelip önünde boy atarak duran hiçliğin,
İkizlerden birinin ayrılışı gibi diğerinden,
Bir ağaçtan kuru dalın düşmesi gibi;
Tüy atan yabani varlık.

Kara tren siren çalma,
Bizim buralardan göçen turna sesi var.
Gökyüzündeki alacalar,

Sevdanın imtiyazımı varki; bir zindan odasında buka halkasıyla bağlanırda çözülemez, bir daha bilinmez nasıl olur ?
Sevgiyle bir entariye bürünmüş, kimi bahar diyor, kimi güzün serecamı ,
Bir yalan dünya teranesiyle sevdanın aşıkın sazında iki tel
Bir hayalin peşinden canı düşünmeden yazda, ayazda koşar gider gönül de, yaprak döker gibi bir bahar sonu hezimeti kurur gider toprakta çarçur olur.,

Çiçekler açar sarılır kucaklar gibi dal arasını,
Gölgeler geçer yapraklar ağlar,
Acılar sıraya geçer kuru dallardan,
Mevsim sonu diyerek eğilir temenna ederek,