Enkazın Altında Şiiri - Adem Canözer

Annem, babam ve mutlu olduğum günleri yaşıyorum
Çocukluğumun geçtiği o eski evdeki huzuru içime çekiyorum, özlemle
Evimizin bahçesindeki telefon kablosundan salıncakta sallanıyorum
Sallanıyorum
Sallanıyorum, sarsıcı bir sallanma bu
Yatağımın içinde bir kâbusa uyanıyorum
Zifiri bir karanlık
İyi de yatağım neden sert?
Sırtıma batan bu taşlar da nereden geldi?
Hem niye kalkamıyorum?
Bacaklarım niye hareket etmiyor?
Üzerimdeki bu ağırlık da neyin nesi?
Bebeklerin sarıldığı bir kundakta gibiyim kıpırdayamıyorum
Taştan, topraktan, demirden bir kundak
Genzimde toz kokusu
Çığlık sesleri duyuyorum, İnlemeler, yardım edin diye bağrışışlar geliyor kulağıma
Saat kaç bilmiyorum
Gece mi gündüz mü?
Kaç saattir böyleyim?
Üşümeye başladım sanki
Kıpırdatamadığım ayaklarım, ellerim üşüyor
Çığlık sesleri de azaldı artık
Uykum geldi
Çook uzaklardan bir ses geliyor
Sesimi duyan var mı?
Ben buradayım demek için ağzımı açtım ama sesim çıkmıyor
Bağırmak istiyorum olmuyor
Çaresizlik!
Sesler duyuyorum bir şeyler kırılıyor
Bir şeyler kaldırılıyor
İnsanların seslerini duyuyorum
Dayanın, geldik dayanın
Ama ben üşüyorum uykum da geldi
İlkokul öğretmenim geldi nedense aklıma
Uzun boylu, kocaman elleri olan her şeyi bilen adam
Bana çok şey öğretmişti
Ama neden buradan nasıl çıkacağımı öğretmemişti
Sınıf arkadaşlarım geliyor aklıma siyah önlüklü beyaz yakalı
Ne güzelmiş o günler
Sonra çocuklarım geldi aklıma
Sahi onlar nerde?
Sesleri duyulmuyor
Aman Allah’ım!
Çocuklarım nerede?
Karım nerede?
Kardeşlerim, sevdiklerim onlar nerede?
Burası iyice soğumaya başladı
Çok üşüyorum
Uykum da geldi
Gözüme toz kaçmış batıyor
Çok acıktım, susadım
Dudaklarım çatlamış, kurumuş deri parçalarını koparıyorum istemsizce
İçimden dua etmek geliyor
Bildiğim tüm duaları okuyorum
Şöyle bir sağa dönebilsem rahat edeceğim
Gece yatağında uyurken sağa sola dönmek ne kadar kıymetliymiş şimdi anladım
Çok üşüdüm
Uykum da geldi
Bu dayan diyen adamlar nerede kaldı?
Bir ışık geliyor uzaktan
Yaklaşıyor sanki
İçimi mutluluk kaplıyor
Bir el uzanıyor bana doğru
Aman Allah’ım!
Elin sahibi annem
Annem beni kurtarmaya gelmiş
Kucağına aldı kocaman bedenimi
Bir bebek gibi hissettim kendimi
Yanağımı okşadı
Öptü
Anne!
Uykum var
Uyu oğlum uyu