Enis Önder Şiirleri - Şair Enis Önder

İlham ile vardım O'na,
Alevler arasından
Bir Nur verdi bana.
Kainat yaratılmış sevgisine,
Anlatamam...
Kelimeler takatsiz,

Bir damla su değil midir insan?
Su da bir insan.

Ruhtan önce bir damla düşer toprağa.
Can gelir,doğaya.
ve birgün buharlaşır,gökyüzüne uçar.

Savaşlar anlaşılır,
Düşünmeyen düşman hiç.

Kan deryasında,Kıyametin ortasında,
Analar,Kızlar,Tıbbiyeli,
Galatasaraylı,Fenerli,Beşiktaşlı,

Basit yaşamalı insan.
Saçlarını parmaklarıyla taramalı,
Ayağından sandeletinin biri kaybolsa
Ötekinide bırakmalı,
Belki ikisini bulan olur.

> > > > > > Yarım kalan
> > > > > >
> > > > > >
> > > > > > bir yaz ikindisiydi,
> > > > > > bıraktım kendimi denize.
> > > > > > nazlı dalglarda sırtüstü.

Kenarında çiçekler,
Ortasında dikenler.
Gözlerim dinlenirken,
Yarıldı ayaklarım koşarken.

Zorlu yolun sonunda,

Tam seni unuturken
Hafızamdan silerken,
geri geldin.
Tam avuçlarımda
soğumuşken
sıcaklığın,

Bir kadın,
Eskimiş masal saçlı.
Bir adam,
Kırışık gömlek hayatlı.
Sokak lambası altında,
Yapışkan kelimeler,

Doğrumu
Yanlış mı?
Varmı
Yok mu?
Atıyormu
Yazıyor mu?

İnandığım insanlar gibi,
İnandığım doğrularda değişti.
Tilki kurnaz,
Karga kindar,
Yılan sinsi.
İnsan mı?