Engin Özbey Şiirleri - Şair Engin Özbey

Senin sokaklarında yürümeyi öğrendim
Seninle koştum senle büyüdüm istanbul.
Bazen eskiler anlatırlardı seni
İşte o an bir kıskançlık kaplardı bütün benliğimi.
Seni duyduklarımla gördüklerimle yaşamak isterdim istanbul
Bazen bir kuş olup uçmak isterdim yükseklere

Dün yanımdaydın bugünse yoksun
O gözlerindeki gülücüklerin yok
Bir tebessüm bin vuslata bedeldir derler ya
İşte o tebessüm o vuslat yok

Hep hırlaşırdık seninlen yarı şaka yarı ciddi

Dostluk dediğin laftaysa eğer
Senin sonunda hüsranmış meyer
Dostluk dediğin manadaysa eğer
Bilki bir gün dimdik durur karşında
Hem Bayramında hem yasında

Hani uzaktan bakarsın bir orman misali
Beyaz beyaz çiçekler görürsün irili ufaklı
Yaklaştıkça bir hüzün kaplar içini
Gördüğün manzara değişir yavaş yavaş

O gördüğün ağaçlar birer selvi olup çıkar karşına

Daha dün geçmiştim oralardan
Ne gü-zellikler görmüştü gözlerim
Çocuklar görmüştüm gözleri cıvılcıvıl
Büyükler gördüm işlerinde harıl,harıl

Bu günse ne çocuk vardı ne de büyük

Hani bir insan için delikanlı derler ya.
Bende sorarım delikanlılık kolaymı diye?
Bazıları için kolay bazıları içinde cok uzun bir yoldur.
Kolay değil arkadaşım kolay değil paraylada satılmazki.

O uzun yolda kardeşlik vardır sonuna kadar

Durmuşum gözlerim bir noktaya uzanmış
Sahilde öylece durmuş bekliyorum
Bir dalga geliyor çarpıyor kayalara
Duymuyorum sesini ne de gürültüsünü
Martılar uçuşuyor dans edercesine
Duymuyorum hala seslerini

Gecenin karanlığına hüzün çökerken
Aydınlığı gece kaplarken
Karanlığı bir karanlık daha örterken
Hüzün ve karanlık şimdi ortak

Bu karanlığa bu hüzne yalnızlıkmı yakışır

Şu dağların doruklarında
Bir sen olaydın bir de ben
Sen Kardelen olaydın karların içinde
Bende seni ısıtsn güneş olaydım
Her bahar da karların içinden çıktığında
Seni ilk ısıtan ben olaydım kollarında

Büyüklerim anlatırdı dinlerdim
Dinlerdim de dalar giderdim oralara?
Anlatırlardı hiç aklım almazdı
Tekrar tekrar dinlerdim hiç bıkmadan

Dinlerdim kara oğlanı dinlerdim baş gölü