Engin Kahraman Şiirleri - Şair Engin Kah ...

bir çocuk
benzersiz uzak bir bahçede
iki karış su üstünde evi
ağlıyor gecede
duyulmuyor sesi
adını kuyuya atmış annesi

Azra'ya


geleceğinden habersizdim kalbim!
yollara düştüğünden habersiz
bağışla bir an tutukluğumu

her bulduğu aralıktan süzülüyor rüzgar.
evlerin pencereleri seğiriyor.
gecenin henüz başlangıcı,
dışarıda her şey birbiriyle bağlantılı;
uyumlu sesler, akan derenin çağıltısı.
taşların bile kavradığı bir dil bu...

toparlan haydi gidiyoruz
zeytine, rengarenk bahçelere, nar çiçeğine
alıştığımız ne varsa geride bırakarak
dudaklarında titreyen sevince
çocuk kalbimizin masalsı ürpertilerine
tarif edemediğim o mevsime

duyuyorsun biliyorum; açığını, gizlisini
onu sonsuz gökyüzünde uçursunlar
tüylerinde gezinsin rüzgar ama delemesin kalbini
bilsin içimizde büyüttüğümüz umudu, unutmasın
bize yaz, kaderimize; kimselere bırakmasınlar.

başımı kaldırdım; karanlık bir kuyu
duvarlarında yankılanmayan rüya
yörüngesinden ayrılan gezegen gibi
usulca gömüldüm yalnızlığa
resmi silmeye başladı tualdeki çığlıklar
ansızın geldi sessizlik!

kıta sahanlığı gibiyim;
bile isteye girmiyorum oyuna.
tartışmalı
kestirilemeyen bir uzantıyım.

t-uz-lu bu su.