Haber bültenlerinde geçmedi adım.
Tarihin hiçbir devrinde,
Resmedilmedim taşlara.
Hiçbir yerde rastlamadım,
Nüfus kaydıma rastlayanlara.
Gözlerime güneş değdiğinden beri...Sahipsizdim.
Ezgi,
Biliyorsun bu şiiri sana,
Baban olmam hasebiyle yazıyorum kızım.
Gün gelirde yirmi dokuz harfin neler yaptığını öğrenirsen,
Hele de özenirsen var ya şairliğe.
Hele de annen sana,
Korkuyorum...
Gökyüzü karardı,yıldızlar uzak,dokunamıyorum.
Alabildiğine sert esen bir rüzgarın önündeyim,koşuyorum.
Kapandı üzerime yalnızlığın kapısı
Dönenmiş bir geceyi aldı gözlerim.
Sivas akşamından alıp götürdü trenler
Ellerim arkamda. Ellerim kırgın
Karanlıkta binlerce yıldız kırpışır.
O artık küskündür ve belki suskun,
Adım mavi güvercin!
Ağzımda yeşil zeytin dalı.
Adım mavi güvercin!
Dilimde hep barışın adı.
Kanadımın heybesinde yedi renk
Yedi umut,yedi tan ağartısı.
Şimdi yüreğimde yara,yaramda kan
Gönlümde bir hüzün var,gönlümde hicran
Bu ıssız dünyada benim tek kalan
Yanlızım şimdi yalnızım HASAN
Güneş kararmış aydınlanmış ay
Zindandayım anne yatağım ranza,
Bir yanımdan soğuk vurur,bir yanım kuru tahta,
Yalnız ben değilim kalan burada
Kaderimi paylaşan Yusuflar var anne.
Zindan dediğin dört duvar, küçük bir cam,
Uzaklar uzaklar
Uzaklar ırak bana
Korkuyorum uzaklardan
Gözlerimi araladım
Kör uykudan kör sabahtan
Ve cenge başladım
Hasatsyz bir zamanyn,
Y?reti dikenindeydim.
Yykanmamy? biz yüzün,
Çapakly gözündeydim.
Gö?sümde binlerce byçak darbesi,
Ölmemi?im i?te sürünmekteydim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!