ENGELLİYİM DİYE ACIMAYIN
Doğuştan gözlerim görmüyor,karanlık dünyam.
Aklım erdikçe; ne zaman görecek gözlerim.
Annemler; çok yakın o günler,üzülme yavrum.
Acımayı bırakınız,bu benim kaderim.
Yıllar geçince anladım,görmeyeceğimi.
Belki diye,teselli ediyorum kendimi.
Soruyorum,güneşi,bulutların şeklini.
Acımayı bırakınız,bu benim kaderim.
Ağlamıyorum artık,etmiyorum hiç isyan.
Körler okulunda,benimle yülerce insan.
Böyle yaşamaya alıştım,kopmam hayattan.
Acımayı bırakınız,bu benim kaderim.
Kayıt Tarihi : 5.7.2008 13:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
acımak gerek size değil.
TÜM YORUMLAR (4)