Enes Ziya Şiirleri - Şair Enes Ziya

Bir garip aşığım, yastayım.
Gönlü dağlanmış bir hastayım.
Bilmem bu diyarda derman nedir,
Dönülmez bir yoldayım.

Her yanım vebadır, devası bilinmez.

Çığlık;

Evet evet çığlık.Derin ve gırtlağı yırtarcasına şiddetli ama bir o kadar sessiz bir çığlık. İçime bağırdım ben hep. Hep birileri duysun istedim ama sesim de çıkmadı hiçbir zaman. Öyledir ya korkuların umutlarını bastırır, yarın uyanmak için bir sebebin yoktur ama bir o kadar da çekip gidemezsin ya, işte öyle bir girdap içerisinde pervasızca savruldum.
Ne bir beklenti ne bir çıkış yolu ne de heves. Hepsinden mahrum yürüdüm ben büyük şehrin küçük ve ıssız sokaklarında. Yürürken hep sağıma soluma baktım ben, gözlerim öyle bir aradı ki seni kimi zaman yolumu şaşırdım kimi zaman birkaç dakikalık yola bir saatimi verdim. Ama talihim tatlı bir tesadüfü bile çok gördü bana.
İsyan etmiyorum,beterin beteri vardır elbet ama ne bileyim düşünüyorum işte, sessizce çığlık atıyorum içime,en derine. Boğazlarım yırtılana kadar bağırıyorum ama bir ben duyuyorum. Öyle değil midir zaten anlatamadığın derdin en büyük yaran değil midir? Zor geliyor konuşmak,dertleşmek,bir kaç cümle dökmek dudaklarımdan. Hepsi zor geliyor, öyle ki kendi kendime bile düşünmekten yorgun düştüğüm bu günlerde sadece uzaklara bakıyorum. Boş,anlamsız ve tutarsız bakışlar. Birileri ne oldu sana neyin var demesin diye sahte ve gereksiz gülücükler saçıyorum etrafıma. Ya hu insan bu denli korkar mı anlatmaktan? Evet korkarmış.
Zor günler üstüne üstüne gelirken son bir hamle yapar derin bir nefes alırsın ya, benim ne bir hamlem nede çekecek derin bir nefesim var.

Yaşam;
Kimine göre ince bir çizgi, kimine göre basit bir zaman dilimi. Öyle yada böyle katlanmak zorunda olduğumuz bir işkence belki de. Eminim 23 yaşında birinden tavsiye almak istemezsiniz ama, çok sonradan anladım tecrübelerin yaşla orantılı olmadığını.
Kimi zaman dönüp arkama baktığımda ancak farkediyorum ki 23 yıllık bir bedene taşınması güç yükler, yaşanması zor badireler ve unutulması imkansız anılar yüklemişim. Tabi herkesin derdi farklı kiminiz aşktan şikayetçi, kiminiz ay sonunu çıkaramadığı için kendini kemiriyor. Her derdin çaresi var elbet ama sabrın zorlandığı, vaktin sürekli daraldığı, sınamalar,acılar,üzüntüler,stres ve karamsarlıkla dolu adına sınav dediğimiz bu hayat köprüsünden bir bir düşüyoruz farkında olmadan.
Ne yapmalıyız sorusu ister istemez çınlıyor kulaklarda, aynaya her baktığında,yalnız kaldığın saniyenin onda birinde bile soruyorsun 'neden ben' diye. Bu sorunun cevabı yok elbette. Eğer sen kendine bir cevap bulduysan emin ol bu bir aldatmacadan ibaret.
Şimdi size sosyal yazarlar gibi gezin,dolaşın,kitap okuyun,hobi edinin demeyeceğim korkmayın. Onlar sadece maddi gelir amacıyla kurulmuş bloglarda prim yapıyor. Tek bildiği şey ne yaparsanız yapın bunu kabullenerek yapın, arkanıza baktığınızda sadece hatalar değil girdiğiniz bataklıklardan edindiğiniz tecrübeler olsun.
Hayatınıza yığınla insan girecek kimisi arkadaş kimisi dost kimisi sevgili kimisi komşu bir kaç mahalle esnafı ve bir çok mesai arkadaşı.