Hayat kağıt kalemden ibaret
Ya karalarsın yada doğrusu neyse onu yazarsın
Silgi yok ama sevgilim
Yaşanılanı geri alamazsin.
Belkide beni etkileyen gözleri
Onun ayrıdır bendeki yeri
Sanki uzaktan daha da eğlenceli
Aşık etti kendine beni
Sanırsın sürekli konuşuyoruz
Bir gün herkes çekip gittiğinde, boşluğun duvarları sana kendi sesini bile geri vermezken... işte o an anlayacaksın: kaybettiğin ben değilim, sensin.""
Bir gün, gecenin bile seni teselli edemediği bir an gelecek; o an kalbine saplanan boşluk, benden değil, kendinden vazgeçişinin cezası olacak.
""Bir gün, sevdiklerin bile seni ısıtamazken üşüyeceksin; o soğuk, benim yokluğumdan değil, senin hiç sahip olmadığın sadakatten vuracak seni."
İnsanlar birbirine ne kadar benziyor
Dur gitme sevgilim
Hayatta yaşanması gerek
Oda aynı sana benziyor
Her şeyden habersizdi gözlerin denize daldığında, rüzgâr saçlarını savururken Her şeyden habersizdi ellerin, ellerime ne kadar iyi geldiğinden, bir gülüşünün bile içimde kaç geceyi aydınlattığından.
Sen konuşurken zaman bile usulca dururdu, ben sadece seni dinlerdim dünyayı unutur gibi, korkusuzca.
Her şeyden habersizdi kalbin, bende nasıl büyüdüğünden, sana baktıkça
kendimle daha çok barıştığımdan.
Bir akşam vakti yine
Oturup çektim seni sineme
Sesiz esen rüzgar ve denizin eşiğinde
Ansızın Daldım düşüncelere
Yokmuydu acaba banada yer
O vefasiz kibirli gönlünde
Bazen dönüp bakmak gerek
İnsanların çaresizliğine
Ümitsizliğine,
Yok olan hayallerine
Bazen dönüp bakmak gerek
Çok şey verebilirdim sana
İnansaydın eğer sonunda bana
Meydan okuyacaktik imkansizliklara
Büyü bozuldu artik sevgilim
Kaldik yine karanliklara.
Bir fotoğraf saklardım,
avucumun çizgilerine sinmiş çocukluğumuzdan.
Zaman, o masum gülüşe dokunamaz sanırdım,
meğer en çok zamana yeniliyormuş insan.
Sen yalanları biriktirirken içimde,
Yazlari istiyorum bazen
Ama düşününce aniden
Beni ısıtıyorsun sahiden
Hemen geçiveriyorum kendimden
Kışları istiyorum bazen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!