Ghettolarda kalan bir umut şiiri rape döken bi kişilik
Dizlerimde yara izi yüzümü astım
12 yaşında taşıdığım yükü 14 yaşında tek başıma taşıdım
Kayboldum kaybolan yıllar arasında aradım kaybımı
Hayata karşı kaygimi saygimi olan herşeyi biraktim
Turladım yıl saat saniye arasında
Sır olarak sakladım seni bu süre Anemon
Ilık bir rüzgarda yaptıklarımın hepsi bir kaza
Lütfen bekleyiniz beni sevgi yağmuruna takıldım
Aklım başında filan değil delinin tekiyim
Melankolik bir gece deyim
Beni vur gözlerim de intikam var
Ölü vucudumu soğutur kar
Kokan leş kokusu ölüme haberdar
Misket oynadığım çocukluğum beni yaralar
Baktiğin da anlarsın gözlerimde umut var
Dert derman oldu
Anam ağlar kahroldu
Yaşamak yara oldu
Kaçmak için yol buldum
Yürü kevran yürü
Koşmayı bırakmadım her yenilgi sonucu soluklandım
Dur dediler anlatamasamda ben yorulmadım
Önce yeşildi gözlerim sonra karardı
Belki de umut doluydu kararmazdı
Bir katildim kendimi öldürkce neden diye soramazdım
Ben yarını bilmem de
Dünden kalma çok güzel anılar var
O sana çok yakışan elbise var
Benim sana son kez gibi bakışım var
Şimdi olmaz dalından kopmuş gül gibiyim
Gözlerim de ışıltı vardı çocukken
Minik ellerim ve karşılıksız annemi sevmem
Nede olsa ilk sevdiğim kişi
Bir ninni söylerdi istemsizce kanardım ilk sevdiğim kişi
Tatlı bir mırıldanma ve beni sakinleştiren sesi
Kızıldere de vurdular 11 kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Gözlerimde umut vardı aldılar 11 kişi
Yemyeşil gözlerim ve bir ay gökte dağılıyordu
Mahir,deniz ve İbo genç yürekler zülme karşı
Kanunlara karşı gelmem gerek
Ölen çocuğu izleyemem ben
İzleyemem ben izleyemem ben
Devrim gibi geliyor bana
Yaramın acınası tarafı kanar
Geri gel ben dükkandayım
Güzel kız yine beklerim
Sana açıklıyıcam gönlümdekileri
Burası benim ekmek teknem
Bir sürü kıyafet var
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!