Endeme Şiiri - Reh Nûma

zamanın hoyratlığıyla yarışır
insanın kendine olan acımasızlığı..

gün olur,
saçlarının kavak yelleriyle oynaştığı
vakitten kalma bir kitabın arasında
ebelersin yüreğini
örselenmiş bir fotoğrafla..

sonra
bir şeyler akıp gider içinde
çoğu zaman hızlı,
kimi zaman
y a v a ş . .

boşluğa bırakılmış bir ses tırmalar
zihninin karanlık odalarını .
yokladıkça kapılarını
bir bir açılır kilitleri
ve sen ,
'unutma' diye bir şeyin olduğunu
ispatlayamazsın ruhuna..

tortusunda canlanan bir pişmanlıkla
hücum eder gözlerine ,
vaktinde indiremediğin her damla ..

An gelir ,
geçmişinin
kelimelere bağlanamayan tezahürünü
sırrı kadim aynalardan izlersin de ,
en azılı düşmanı olursun
suretine sığ(a)mayan siretinin . .

muhattapsız konuşmalarda yitirirsin
seni çağıran sözcüklerin hükmünü..
dil bile yeterli değildir
ruhu resmetmekte..

Kendinde başlayıp
yine kendinde bitersin ,
ötesi y o k t u r . .

" Tanrım ,
bizi kendimize kavuştur ! "