En Zor Kelime Şiiri - Yusuf Bozkaya

Hani çıkmaz sanırsın sabaha gece,
Gökyüzünün maviliğini kıskanırsın.
Açamazsın perdeyi aydınlıktan önce,
Bakamazsın gözlerine öleceğini sanırsın.

Aslında kendinden korkarsın.
Söylemeye utanırsın.

Birden sabah olur anlarsın ışıktan.
Seversin gökyüzünün maviliğini.
Perdeyi açarsın aydınlığı alırsın âşıktan.
Bakarsın gözlerine titretir iliğini.

Aslında kendinden korkarsın.
Söylemeye utanırsın.

‘’Seni seviyorum’’ demeye korkarsın.
Bir heyecan kaplar içini derinden.
Ona bakarken kopan bir rüzgârsın,
Hadi kalbim tut ellerinden.

01–05–2007