En sonunda anladım ki,
Sensiz soluklanmayı,
Beceremiyorum.
Anladım ki sensizliğe,
Alışamıyorum.
Sensiz yüreğim heyecanı unuttu.
Sensiz başladığım günün,
Yansıyan ilk gün ışıkları,
Kara saplı hançer gibi.
Sol böğrümden vuruyor beni.
Güne gülümseyen papatya gibisin,
Yüreğim tüm ışığını senden alıyor
Anladım ki ben sensiz olamıyorum.
19 Mart 2009 OLTU
Kayıt Tarihi : 12.7.2009 22:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!