Varlığınla
hayatıma anlam katmanı beklerken,
yokluğunla beni karanlığa sürükledin.
Gözlerimde biriken yaşları görmezden geldin,
oysa onlar
sana olan sevgimin en masum kanıtıydı.
Şimdi ise yokluğunda,
o masum gözyaşlarımın yerini,
içimi yakan bir öfke aldı.
Belki de bu öfke,
sensiz geçen her an biraz daha büyüyecek
ve bir gün seni pişmanlığın
en derin kuyularına hapsedecek....
Kayıt Tarihi : 25.3.2025 18:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!