Varlığınla 
hayatıma anlam katmanı beklerken, 
yokluğunla beni karanlığa sürükledin. 
Gözlerimde biriken yaşları görmezden geldin, 
oysa onlar
 sana olan sevgimin en masum kanıtıydı. 
Şimdi ise yokluğunda, 
o masum gözyaşlarımın yerini,
 içimi yakan bir öfke aldı.
 Belki de bu öfke, 
sensiz geçen her an biraz daha büyüyecek 
ve bir gün seni pişmanlığın 
en derin kuyularına hapsedecek....
Kayıt Tarihi : 25.3.2025 18:25:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!