En Çok Yakışan Şiiri - Sıcak Rüzgar

En Çok Yakışan

İnsana en çok şiir yakışıyor,
Kırılmış sözcüklerde hayat bulur kalp,
Bir dizenin ucunda yürür hüzün,
Bir kıtanın içinden geçer aşk.
Sükûtta saklı çığlıkları
Bir mısra sarar, usulca susturur.

Sonra yağmur yakışıyor yeryüzüne,
Kuru dallara umut gibi düşer.
Her damla, toprağa bir dua gibi,
Her çise, yeniden doğuşa işaret eder.
Ve gökyüzüne yakışan mavi,
Bir annenin gözleri gibi derin,
Bir çocuğun hayali gibi saf,
Bir özgürlüğün rengi gibi serin…

İnsana en çok vefa yakışıyor,
Unutmayışın adı, sadakatin sesi.
Geçmişe el uzatmak, yüreğe bağ kurmak,
"Ben buradayım" demek, zaman aşımına inat.
Bir dostu aramak sebepsiz,
Bir yârin adını anmak sessizce.
İnsan, vefasız kaldıkça eksilir içinden,
Kalabalıklarda yalnız, aynalarda silikleşir.

Yüreğe sevda yakışıyor en çok,
Yangınsız, kül bırakmayan bir ateşle.
Kalpten kalbe yürüyen köprüler gibi,
Ne çıkarı var, ne hesabı, ne perde.
Ve gözlere haya yakışıyor,
Bakışta saklı bir incelikle,
Bir naz, bir edep, bir içsel zarafetle…

Ve en çok yaşamak yakışıyor insana,
İnsanca, sevdaca, duruca, sessizce.
Bir ekmeği bölüşmek gibi masum,
Bir tebessümü paylaşmak gibi sade.
Bir çiçeğe su verir gibi şefkatle,
Bir yarayı öper gibi merhametle.
Ve yaşamak yakışıyor,
Yarına umut bırakır gibi,
Dünyayı güzelleştirir gibi…

The Most Suitable

Poetry suits a person the most,
The heart finds life in broken words,
Sadness walks on the end of a string,
Love passes through a continent.
Hidden screams in silence
He wraps up a verse, softly silences it.

Then the rain suits the earth,
It falls on dry branches like hope.
Every drop is like a prayer to the earth,
Every dew marks a rebirth.
And the blue that suits the sky,
Deep as a mother's eyes,
Pure as a child's dream,
Cool as the color of a freedom…

Loyalty suits a person the most,
The name of forgetting, the voice of loyalty.
Reaching out to the past, connecting to the heart,
To say "I'm here" is to persist with the time out.
Calling a friend for no reason,
To mention the name of a tomorrow in silence.
As long as a person remains unfaithful, he decreases from,
Alone in crowds, he becomes indistinct in mirrors.

It suits the heart to love the most,
Without fire, with a fire that leaves no ashes.
Like bridges walking from heart to heart,
He has no interest, no account, no curtain.
And it suits the eyes well,
With a hidden delicacy in the glance,
With a kindness, a decency, an inner grace…

And it suits a person to live the most,
Humanly, lovingly, calmly, quietly.
As innocent as splitting a loaf,
It's as simple as sharing a smile.
As tenderly as he gives water to a flower,
As mercifully as one kisses a wound.
And it suits to live,
As if it leaves hope for tomorrow,
As if it makes the world beautiful…

Sıcak Rüzgar
Kayıt Tarihi : 20.5.2025 17:06:00