En Büyük Engel Şiiri - Gökhan Sağıt

Bu şiir, acıyan bakışların altında ezilen ama ruhu dimdik ayakta duran insanların sessiz çığlığından doğdu. Bir gün değil; her gün “eksik” muamelesi gören, küçümsenen, yok sayılan engelli bireylerin kalbinde biriken sözlerin dile gelişidir. Şair, insanların bedene takılıp kalmasını sorguladı. Asıl engelin; yürüyememek, görememek, konuşamamak değil, sevememek olduğunu gördü. Merhameti acımak sananlara, saygıyı lütuf zannedenlere karşı yazıldı bu dizeler. “Bana acıyarak bakma” derken, aslında bir uyarı vardı: Hayat kimseye borçlu değil. Bugün ayakta olan, yarın bir engelle sınanabilir. İnsanı insan yapan şey; sağlığı değil, vicdanıdır. Bu şiir; Engeliyle hayata tutunanların, Sabırla, inançla, onurla yaşayanların aynasıdır. Ve şunu haykırır: Engelli olmak kusur değil; sevgisiz olmak en büyük engeldir. Engelliye acıyarak değil, İnsan oluşuna, mücadelesine, yüreğine hayranlıkla bakılması gerektiğini hatırlatmak için yazıldı.