Hep bir yanımı gizledim insanlardan
Sakındım, kıskandım.
Bende kalmalıydı, benim gizli bahçemde.
Sadece bana kalmalı,
Ben yetiştirip büyütmeliydim.
Meyvesi de sadece benim olmalıydı.
Sen;
Yüreğim senin, ruhum senin, gözlerim senin.
Sen;
Umut sensin, hayat sensin, gözyaşı sensin.
Küçük bir hüzün bulutuydu yüreğim,
Henüz yola çıktığımda
Korkularım benden önde gidiyor,
Koşar adım kaçtıklarım
Beni selamlıyordu her köşe başında.
Sessizlik içerisinde kaybolan bilmecemde arıyorum seni
Karanlık, puslu ve o kadarda karışık.
Masum bir çocuğun haykırışlarında
Ellerimde anılarım,
Resmini çiziyorum boş bir tuvale.
Daha önce hiç görmemiş gibi yeni baştan.
Gözlerin önce gözlerini çizmeliyim;
Bilmiyorum ne zaman vazgeçeceksin;
Söylenmemiş sözlerin resmini yapmaktan?
Kararan geleceğine; boynu bükük bakmaktan.
Vazgeç artık.
Geçmiş geleceğinin gölgesiyken,
Debelenip durmaktan,
Odam sensizlikle karışık hasret kokuyor
Tıpkı yağmur sonrası kokan toprak gibi
Biraz hüzün, biraz umut
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!