Emre Karagöz Şiirleri - Şair Emre Karagöz

Yine aynı kalem,yine aynı defter,
Yeniden başladı o uzun geceler,
Yazdıkça yazıyorum büyük hikayemi;
Anlatıyorum yıldızdızlara seni ve kendimi..!
Odamda yalnızım; seni düşüyor yalnızlığı unutuyorum;
Odam yine aynı; elimde bir kalem,bir resim,hafif müzik sesi ve sigaram,

Geldemek anlatmasada yalnızlığı,
Avutuyor azda olsa boş odamı,
Geceler acımasız; geçmiyor saatler...!
Alıyor yüreğimden gülümseyen aşkımı,
Terk ediyor beni ve boş odamı,
Bir sensizlik kalıyor,birde karanlık....

Bu gece gökyüzünden,bir yıldız kaydı,
Tuttuğum tek dilek sana kavuşmaktı,
Hasretler...özlemler varken içimizde,
Çaresizdim ben.....
Elim kolum bağlı...! ve...
Anladım ki bu yürek 460 gün,

Düşlediğim yarınlarım; yalnızlığımsın;
Sen gül bahçem...biricik aşkımsın,
Yüreğim yüreğine hasret olsada;
Yalnız değilim,çünkü sen canımdasın...

Gözlerine bakıyor ellerini tutuyorum,

Anlayamadım insanları;
Yapamadım düşüncelerimle;
Üzerime yürüdü sokaklar;
Karanlık gecelerde,
Yürüdüğüm caddelerde,
Şahit oldum bin kere,

A nsızın giriyorsun gece yarılarıma;
Ş aşkın yüreğim hayaller kuruyor,
K aranlık ama umut dolu yarınlarıma;
I raksın gözlerimden yoksun yanı başımda...
M utlu olamıyorum 'GÜLÇİÇEĞİM'sen olmayınca....

Yeniden seviyorum; gözlerine her bakışımda,
Sevgin var yüreğimde; ismin dudaklarımda,
Yine gidiyorum,istemesemde uzaklara,
Oysa kalmak istiyorum her an yanında...!

Bir 'aşk' diyor kalbim birde 'sen';

Doğum günün gülüm “gülçiçeğim”
Ben yokum, sensizliğe mahkum yüreğim,
Doğum günün kutlu,ömrün mutlu olsun,
Çareler içinde ne bu çaresizliğim…

Yıldızlar ışıklarını yitirmiş,ağlıyor,

Sen anlat gece yolculuğum;
Anlat yalnızlığımı...
Umudumu,umutsuzluğumu,
Benim anlatamadığımı...
Sen anlat gece yolculuğum;
Umutsuzluumun derinlerindeki; göz yaşlarımı;