İçinde yaşanmaz bir dünyadayız,
Bu yüzden bazı şeyleri içinde
yaşamak zorunda kalıyor insan,
İçimde yaşıyorum seni.
Karanlık evler, ışıklar ve sokak...
Sen görüyorsun.
Sana el açmış zamanın avuçlarındayım,
Çıkarsızım, sarıldım tahammülüne,
Merhametine muhtacım.
Ki ben yangın yeriyim, bitmez imtihanım.
Aşkın gözünden gör beni,
Aşk kuyularına göm beni.
Gizlenmiş duyguların aşka mağlubiyetisin,
Uslanmam hiç, sınırsız severim seni,
Dokunmam bu kaleme, hep çalışsın,
Şaire şiir, şiire ilham sensin.
Sayılı umutların tükenmek bilmeyen sevdasısın,
Hazan mı vurdu kalbimin kıyılarına,
Mevsimsizlikten hissedemedim yaş döküşlerimi,
Ya sessizliği duyulmayan kalp ağrıları,
Hiçbir şey bu kadar cesaretlendiremezdi ölüşlerimi.
Karanlıkta gözlerimi açmam kadar etkisiz,
Dışarıda bir gün doğar
Gördün mü yurtsuz kırlangıçları
Görünürler.
Sessiz bir şehri ağaçlar anlatır
Duydun mu yaprakları
Arada bir bakarsın
Usulca kaydı acılar, zamanın kaydırağından,
Düze indi artık, ayakları altında umutlarımız,
Düze indik, şimdi adım başı aşığız.
Acıları dingin yaşamayı öğrendik, acıtmadan,
Duruldu artık kendimizle olan savaşlarımız,
Gizlendiğin yerdeyim
Senden habersiz yeni bir gün
Geceye uyanmak üzere.
Ardıma aklımı kattım
İzimi sürüyorum
Ardışık hüzünlerde.
Acının damağına tat olmuşum
Bir yudum kanla doyulmazım
Nice yağmur benim için yağar
Nice toprak benim için girer kuyruğa
Bense sürülür yüzüme
Gözlerinde dolanırım.
İdam ettim düşlerimi
Savaşmaya gücüm kalmadığından.
Gölgelerime gizlendim
En çok aynalardan kaçtım
Sonra umutlarımdan.
Tek satıra sığmıyor yalnızlığım
Ben böyleyim işte anla beni
Susarım hep en çok konuşmam gerektiğinde
Kimsenin duyamayacağı anlarda haykırırım
Kalabalıklarda nefes alır
Aşık olurum yalnız kaldığımda
Güneşe hiç aldırış etmem
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!