Hayali yaşamışlığım olmadı hiç,
Kömür gözlerin ıslanmadı sevgim için.
Gerçek olmadı hiç,
Saçların omuzlarıma hiç yaslanmadı
Hiç içime çeke çeke kokusunu uyumadım onların.
Bağıra bağıra seviyorum diyemedim.
Ne yapmalıyım
Her nefes aldığımda içimde siyah siyah balonlar şişiriyorum
İçimin bütün duvarları kararmış
Yürüyorum
Gittiğim yer neresi
Nereye gitmek istiyorum umursamadan
Ellerimi tutmaya bilirsin
Tutmada zaten istemem
Heyecanımı anlarsın, utanırım
Gülüşlerinden yoksun bırakma beni kafi
Huzurum olur küçük tebessümün
Sarılma bana sakın...
Lapa lapa karlar yağıyordu evlerin damına.
Benimse aklım, kasırganın az önünde,
Durgun, bölünmüş ortadan duvardaki resim sanki.
Gözlerin sadece, benimse titrek dudaklarım.
Gülüşüyor insanlar,
İncecik kar yağar şimdi,
Dolu dolu olur gözlerim, bilemezsin.
Resimde ki o bulut, içimde ki yağmur.
Ağlar serçeler ve ben ölürüm.
Ama bizim cümlemizin öznesi degil kalbi eksik.
Aynı mutfağı gibi evimizin.
Kahkahası eksik mabedimizin,
Öpüşleri eksik sevişmelerimiz gibi.
Ölüşümüzün resmi eksik,
Aşkı gibi yaşamımızın.
Gözlerini kapatmalısın bir ara,
Dudaklarını aralamalı.
Dokunarak anlatmalı, yaşamı.
Susarak Aşkı yaşamalı,
Kana kana içmeli,
Gül yüzünün şarabı.
Başını yastıga koydunmu anlıyor insan.
Eş'sizliğini, yarımlığını.
Gündüzleri hep bir ses,
Bir haraket,telaş.
Koşuşturma,
Farkında olmaz insan.,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!