Hava şiir yazmam için zorluyor elimi
Mısralarının ilk ve sonu seninle biten
Mahkum ediyor rüzgar kokunu kağıda
Sen gülme;
Gülünce çirkinsin huysuz ve tatlı kadın
Parasızlık zormuş iki gözüm
Hayatın boşluğu midene vurunca anlıyorsun
Lakin hemen üzülme
Kolay şeylerde var
Misal harcamak insanları bozuk para gibi
Kader mi dersin?
Kaybedilişlere zar attığımız şu günleri
Kazan kazan kaynayan öfkelerin
Önüne atılmasına
Geçer mi dersin?
Dünyaya gözlerini açan bir bebek gibiyim
İlk çığlığımın hiddeti
Soğuk duvarlara vuran
Senin isminin çınlaması gibi
Keşke görebilsem gözlerini
Uyanmışsın
Rüzgar kirpiklerine misafir
Burnunda vatan kokusu
Kuş cıvıltıları eşliğinde
Kahvaltını yapıyorsun
Güneş sarıp sarmalıyor bedenini
Şimdi aheste aheste
Sokakların suratına yağan yağmurda
Elleri ceplerinde yürüyen adamın
Diz çöküşünü izliyor dostlarım
Ve döndüğü her köşeden
Öğrendim yalnız olmadan yalnızlığı
Kötü laf etmeden iyi olunamayacağını
Söz verip tutmamayı
Ömür geçmeden iyi yaşanılamayacağını
Ben demeden hayatın geçmeyeceğini
Mutlu olmak için defalarca üzüleceğini
Bir temiz yaprağı doldurabilmek için
Düşüncelerimi satır aralarına sığdırdım
Gecenin zifiri karanlığına
Apaydın mürekkep yağdırdım
Sözlerini nakış nakış işlediğin kalbime
Öyle böyle değil
Irkçılık boyutunda sevdim
Sen Beyaz
Ben siyah...
Olur da üzülürsem birgün
Bir renk düşün seni ve beni tamamlayan
Denizler boyunca uzanmış,ufka yelken açmış
Yaz gününde eşsiz güzellikte
Bizim anlamımız olan Turkuaz rengi
Kalbini çalmamın sebebi
Görünmez aşkların nedeni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!