Ezilirken zulmün yokluğun pençesinde
Bileğini yüreğinle güçlendirip direnmelisin
Korku duyacak olursan zalimin sesinde
Ellerini kaldırıp gökyüzüne seslenmelisin
Eşrefi mahlukatın en gözdesi insan olan
Günahkâr kulların gibi geldik işte yarabbi
Sonbaharda solup ilkbaharında doğan
Çiçekler gibi ismini zikreyledik yarabbi
Adem ile cennetinde kovulan kullardık
Beyaz beyaz taneleri ışıldayacak gökyüzünde
Yıldızların arasından düşecekler
Fakir kalmış memleketimin
Soğuk gecelerine
Ama yüreği bir güneş gibi
Sıcak insanları var
En çokta sen bekliyorsun biliyorum güneşi
Sen seviyorsun çiçekleri yalnızlığı ve çayı
Bir yüktür omuzlarımda karıştırırken ateşi
Ruhuna ılık ılık ışığı yayan ay’ı
En çokta sen seviyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!