Emrah Karakoç Şiirleri - Şair Emrah Karakoç

Esen deli rüzgarların
Dili olsa anlatırdı
Erimeyen ol karların
Dili olsa anlatırdı

Çektiğimiz çileleri

Aldığım haberle karardı dünyam
Bırakıp da beni gitmiş AZİZİM
Sabır ver, sabır ver, sabır ver Mevlam
Sayılı günlerin bitmiş AZİZİM

Nasıl dayanırım yokluğuna ben

Özgürce gezerken kırda - bayırda
Mustafa'yı gördüm Kemal'i gördüm
Şerle işimiz yok şükür, hayırda
Mustafa'yı gördüm Kemal'i gördüm

Her karış toprakta karasabanda

Emlik kuzu ayrılsa anasından
Yaşanan anılar yeter mi ana?
Bu dünya olup ta yüreğe zindan
Özlenen gözünde tüter mi ana?

Çabuk geçti ana senli günlerim

Dinle sözlerimi ey abdal başım
İnsanlardan bana dost olmaz gayrı
Kime dost dediysem aktı göz yaşım
İnsanlardan bana dost olmaz gayrı

Ağacı severim, taşı severim

Kendime gelirim, kendim olurum
Bana manevi güç katar geceler
Aradığım mutluluğu bulurum
Gündüzden gözümde tüter geceler

Beklenenler gelir, muhabbet başlar

Bir garip tanıdım ahu figanlı
Ağlayıp geziyor hali perişan
Gönül dağı hep kış karlı boralı
Anlatamaz halin dili perişan

Ümidi kaybolmuş eli şişeli

Topraktan, çamurdan evler yapardık
Çobanlarla dağ başına çıkardık
Üşürsek ardıçla keven yakardık
Çok çabucak biten dünü özledim

Deli derdik bir'Cuma' vardı köyde

Değer verilmeye layık değilim
Değer verdin bana ey güzel insan
Sizin önünüzde ben eğilirim
Değer verdin bana ey güzel insan

Özür mü dilesem, teşekkürmetsem

Ellerim titriyor sana yazarken
Neden gittin APO dayı de bana
Eller bayram edip gezip tozarken
Neden gittin APO dayı de bana

Sözünden caydığın olmazdı senin