Bir yıldız gibi parladı, o geceyi nurlandıran,
Gönüllere nur oldu, Peygamberim Hz. Muhammed (S.A.V) Han.
O, her türlü karanlıkta aydınlık bir işaret,
O’nun her bakışı bir nûr, her sözüdür hikmet.
Her bir adımı, her bir sözü, bir rahmettir insanlara,
O'nun izinde yürümek, cenneti kazanmanın yoludur.
Niye bu sevdayı yıkar dağıtırsın,
Hangi bahanelerle sırra karışırsın,
Düşmezsin aklımdan, niye taşınırsın,
Bu kaçışların düşüncelerimi kanatır.
Her bakış yakardı içimi, har gibi,
İnsan kimdir âzizim, bilen var mı gerçekte?
Ete kemiğe bürünmüş, nefsin kölesi belki de.
Ama yüce bir cevherdir, gönülden bakan gözde,
İnsan insan olunca, dünya döner özde.
Her beşere insan denir, lâkin bil ki yanılgı,
İnsan olmak için,
Hakk'ta kelâmken, kalem oldun Âdem'de,
Sonra, Nuh'un tersanesinde marangoz, gemide ise tayfa,
Davut'a çırak olmadan dehre Süleyman olunmaz dediler sana,
Yoksa hükmünü dinler mi karınca?
Yazmış olduğum bu "Tefekkür Notum", Güney Türkistan'lı (Afganistan'ın Kuzeyi), Türkmen Kardeşim: Nur Muhammed İşânzade'nin "İstanbul Özlemi" olan şiirini okuduktan sonra, arşivimden çıkartıp tashih edip; son halini verdiğim "Tefekkür Notumdur".
İlk sırada, Nur Muhammed İşânzade'nin şiiri ve devamında ise şahsımın "Tefekkür Notu yer almaktadır.
Bazen fırsat sunarsın çevrene, yol olursun...
Hedefe vardırırsın istekli olan ruhları...
Tüm bunlar senden değil, O'ndandır...
Ben seni kaybettim, gözlerin gülmeyince,
Ben seni kaybettim, kalbim sen diye çarpmayınca,
Sen beni kaybettin, baharları açan güllerimi soldurunca,
Sen beni kaybettin, seni bende mezara gömünce.
Ben seni kaybettim, yıldızlar geceye karışmayınca,
Mana kim eyler irfân, hakîkat bahrinde nûr,
Her kelâm ol deryadan dökülür mâhî gibi sürûr.
Âdem gönlünde coşar, sînelerde cevher olur,
Her harf bir sırdır, özde cana girift bağ olur.
Cümle varlık, söze mecrâ, perçinlenir kemende,
Birer kelebektik baharları özleyen, düşleyen,
Rüzgarın meltem esintisi bizi biz yapacaktı.
Kozamızdan çıktık usulca, yeni bir güne uyanırken,
Fakat sonra, fırtına koptu yaşamımızda.
Sen, yaşamla kavuşup kelebek oldun gökyüzünde,
Yapma!
Kırma can verenin canını,
Üzme!
Kötü söz söyleme verilen dil ile,




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!